Lato na Rodos – ebook
Opis
Nagroda główna w 5. Konkursie Literackim im. Astrid Lindgren na współczesną książkę dla dzieci i młodzieży.
Turet wymachuje rękami i zaczyna każde zdanie od: „Uh-duh-duh”. Porszak nie lubi się przytulać i układa kamienie od największego do najmniejszego. Został tak nazwany przez Tureta, który kiedyś usłyszał, że jego przyjaciel „ma auto”. Ale to jeszcze nie wszyscy mieszkańcy RODOS, czyli Rodzinnych Ogródków Działkowych (Ogrodzonych Siatką). W Dziczy, czyli najbardziej niedostępnym i zarośniętym zakątku ogródków, chłopcy spędzają lato w towarzystwie Gabaryta, Pandy, Szmirabelli oraz pracującego nad eliksirem szczęścia Wuja Kukułki. To dzięki nim mogą wreszcie poczuć się „normalnie”. Chociaż czy normalność w ogóle istnieje? Może została wymyślona przez ludzi, którzy nie potrafią dostrzec sensu w układaniu kamieni?
Katarzyna Ryrych – jedna z najczęściej nagradzanych i najbardziej cenionych polskich autorek piszących dla dzieci i młodzieży. Zdobyła m.in. pierwszą nagrodę w 2., 3. i 5. edycji (w tej ostatniej także Grand Prix) Konkursu Literackego im. Astrid Lindgren (za „Wyspę mojej siostry”, „O Stephenie Hawkingu, czarnej dziurze i myszach podpodłogowych” oraz „Lato na Rodos”), a także nagrodę główną w konkursie Książka Roku Polskiej Sekcji IBBY 2017 za „Łopianowe pole”. Kocha zwierzęta, maluje, gra na wiolonczeli i fortepianie.
Opinie o produkcie
1 - 1 z 1 opinii
- /2020-11-04
Czy byliście kiedyś na RODOS? Kiedy byłam dzieckiem, niemal cały czas spędzałam z rodziną właśnie tam �� Lato, wiosna, wczesna jesień, to był czas na RODOS! Rodzinne Ogrody Działkowe Ogrodzone Siatką – żałujcie, jeśli nigdy nie było Wam dane �� Ja żałuję tylko, że nie miałam takich kompanów jak Turet, Wuj Kukułka, Panda, Szmirabella, czy Gabaryt. Och, świetnie by mi było w takim towarzystwie ��
Turet każde zdanie zaczyna od „uh-duh-duh” „Trochę się zdziwiłem, jak się okazało, że Turet nie ma na imię Turet, tylko jest chory na coś, co się tak nazywa. Ta choroba na sto procent nie była zakaźna, bo często piliśmy mineralkę z jednej butelki i nie zauważyłem, abym zaczynał każde zdanie od „uh-duh-duh”.
Porszak został Porszakiem, kiedy Turet dowiedział się, że ten „ma auto”. Porszak nie lubi się przytulać, „To właśnie jeden z problemów, jakie mieli ze mną rodzice. Dotyk. Czy koniecznie trzeba kogoś ściskać i miętosić, aby pokazać mu, że się go lubi? Albo kocha? Można to powiedzieć albo zrobić coś specjalnego. Albo czegoś nie robić. Trudno było mi wytłumaczyć rodzicom, że dotyk narusza bańkę mydlaną, w której żyję”.
Porszak układa kamienie, od największego do najmniejszego. „Najmniejszy z moich kamieni nazywał się LITOŚĆ, i kiedy nadchodziła kolej, aby znalazł się na pierwszej pozycji, czułem się paskudnie”. Fakt, że mieszka w bańce mydlanej, nie oznacza, że zasługuje na litość. Wpada w panikę, kiedy próbuje się go dotknąć. Rodzice bardzo się starają, ale nie do końca rozumieją jego potrzeby. „Oczywiście robili, co mogli, abym stał się taki jak reszta chłopców, ale chyba zabierali się do tego od niewłaściwej strony. Nie mieli pojęcia o tym, że po prostu nie należy mi przeszkadzać BYĆ”.
Jego nowi przyjaciele rozumieją Porszaka i nie przeszkadzają mu być somą. To najlepsze co mogło go spotkać i chciałby, aby to lato nigdy się nie skończyło. Każdy z nas potrzebuje takich przyjaciół. Oni niczego nie oczekują, oni po prostu są, zawsze.
Przewspaniała książeczka dla małych i dużych. Pięknie opowiada o chorobach, tolerancji, uczuciach i pragnieniach. Koniecznie dajcie ją swoim dzieciakom do poczytania, sami również sięgnijcie. Odprężycie się, poczujecie ogrom przyjaźni, poczujecie miłość. Warto!
Katarzyna Ryrych jest jedną z moich ulubionych autorek książek dla dzieciaków. Daje mi wiele radości i uczy zarazem. Jej książki polecam tym małym i tym trochę większym.
1 - 1 z 1 opinii
