wlaczyc

Żyjemy w czasach kryzysu. To oczywistość. Gorzej – banał. Żeby się o tym dowiedzieć, nie trzeba czytać kwartalników filozoficznych. W ogóle nie trzeba nic czytać. Wystarczy otworzyć telewizję albo włączyć radio, żeby usłyszeć, jak wszyscy przez wszystkie przypadki odmieniają słowo upadek – rozumiejąc je zresztą, jak się zaraz okazuje, różnie, w różnych fenomenach widząc jego manifestacje i różne obiekty...

Bełkot zawiera opisy świata widzianego z pozycji człowieka upadającego, któremu blisko jest bruku. To nieskrępowany strumień świadomości sięgający początków III RP. Trochę jakby “włączyć radio (telewizor?) i co parę sekund zmieniać kanał - taki kolaż z codzienności” (jak pisał Paweł Dunin-Wąsowicz w “Machinie”). Powieść jest wypełniona rzeczami pospolitymi, które dotykamy na co dzień, a które w neurotycznym...