troski

„TREN I Wszytki płacze, wszytki łzy Heraklitowe I lamenty, i skargi Symonidowe, Wszytki troski na świecie, wszytki wzdychania I żale, i frasunki, i rąk łamania, Wszytki a wszytki za raz w dom się mój noście, A mnie płakać mej wdzięcznej dziewki pomożcie, Z którą mię niepobożna śmierć rozdzieliła I wszytkich moich pociech nagle zbawiła. ...”

Powieść przedstawia w barwny i realistyczny sposób losy i codzienną pracę mieszkańców przedwojennego Śląska. Portretuje ogromną liczbę różnorodnych charakterów ludzkich, których losy przeplatają się ze sobą, przedstawiając wiernie tradycje, zabobony, przesądy mieszkańców Śląska, pojęcie biedy, bogactwa oraz relacje międzyludzkie, u których podłoża często leży cierpienie, troski, ale i obowiązek, przyjaźń...