smiac

Mały zbiorek z małymi wierszami młodzieńczych wspomnień. Mając wszystko. Bez kochania jakże samotni jesteśmy. Wydaje się nam, że kochać się nie da bardziej. Otóż da. Do kochania szacunek i oddanie dodajcie a Miłość poznacie. Może w tych wierszach siebie znajdziecie a może śmiać się będziecie?

Fragment: "— Tere fere kuku, strzela baba z łuku! Powiadam do niej: A my, z mężem pani, przepędzamy bardzo przyjemnie czas w Ouchy. Wielce to sympatyczny człowiek. A ona, jak pocznie się śmiać, aż się zanosi. Ot, figlarz inżynier! Taż to wcale nie jego żona, a stryjeczna bratowa. On kawaler, nigdy nie miał żony. Patrzajcie, jaki brygand, ha? Jadwiga zbladła, Ryta posmutniała, a pani Kon zaczerwieniła...