rad

Joanna ma dwadzieścia dziewięć lat, mieszkanie pełne ciotecznych i matczynych rad i swój Błękitny Zamek. Tylko tam jest jej dobrze i tylko tam się z niej nie śmieją. Nie słychać w nim przezwisk „o starej pannie” i nie trzeba spełniać cudzych wymagań. To świat fantazji. Poza nim, Joanna nie żyje naprawdę. Nie chce już odnajdywać radości tylko tam, w wyimaginowanym świecie i postanawia...

Hanne przyjeżdża do rodzinnego miasta w towarzystwie swojej nowej partnerki, Julii. Wie, że spotka się z całą rodziną z okazji imprezy konfirmacyjnej swojej bratanicy. Nie odwiedzała bliskich krewnych od wielu lat, a kiedy widzieli się ostatnio, była jeszcze „tą grubą dziewczyną”. Od tego czasu dużo się zmieniło - w szczególności to, jak jest traktowana przez otoczenie teraz, kiedy już...

Ten poemat, w pewnym sensie porywający, jako romantyczne eksplozje serca, zapis emocji, wulkan uczuć, (...) szukamy czegoś więcej, są w nim perełki, kiedy Autor zastanawia się nad sensem swojego istnienia, nad sensem bytu, to są bolesne chwile, autentyczne, jest w tym tragizm młodzieńczego życia. Młodemu wciąż poecie trzeba wierzyć, nie ma w tym odrobiny zakłamania (...). (...) sercem poematu jest...