po burzy

Twoja dłoń, spokrewniona z ciszą, próbuje wywęszyć ostatni zakazany owoc. Ten owoc prowadzi cię poza granice teraźniejszości, poza fakty, z którymi nie warto się porozumiewać. Czas, sprzedany po wyjątkowo niskiej cenie, wypełnia sobą tę czarę, z której nikt nie chce pić. Poczuj namiętnie ten bezkresny wiatr, dotknij sercem wzburzonych fal, poczętych w imię burzy. Wyklęta prawdo, czy twoje szlachetne...

Realistyczno-symboliczny dramat Stanisława Przybyszewskiego, po raz pierwszy wystawiony w 1903 roku. Opowiada o wydarzeniach, które rozgrywają się zimą w dworku szlacheckim. Kazimierz oraz Bronka, brat i żona Tadeusza, oczekują jego powrotu do domu. Pod nieobecność męża Bronka zaprasza również dawną przyjaciółkę Ewę. Nie wie jednak, że jest ona dawną miłością jej męża. Ich spotkanie burzy dotychczasowy...

Autor zaprasza do lektury poezji Bliżej natury. Opisuje w niej piękno krajobrazu, blaski i cienie. Ile w niej poezji, ile prozy, tylko czytelni może to zweryfikować. Istnieje jednak pewność, że po burzy wychodzi słońce, po nocy dzień. Ta świadomość daje siłę do życia, bo jakie by było bez piękna, światła, poezji, która barwi prozę życia. Piękno istnieje i woła do nas głosem natury, poezji, uśmiechem,...

Bohaterka tomu, Hana, ma około dwudziestu lat, obgryza paznokcie, pali papierosy, maluje obrazy, lubi spacerować po lesie i pisze poezję. W śmiałych konfesyjnych wierszach podmiotka opowiada o uniwersalnych dziewczyńskich doświadczeniach – przeżywaniu swojej cielesności w oczach własnych i cudzych, miesiączce, pierwszych razach, masturbacji, bólach, troskach, rozczarowaniach oraz licznych (i słusznych!)...