pasma

W.G. Sebald zaciera kontury kreowanej rzeczywistości. Snuje opowieść o świecie „po człowieku”, noszącym piętno rozpadu i zaludnionym przez widma o nieokreślonej tożsamości; opowieść składającą się na wizję historii jako ciągłego pasma katastrof. Droga do „Sebaldlandu” wiedzie po obrzeżach – można się tam dostać tylko poprzez zakwestionowanie tradycyjnych granic i binarnych podziałów. Monograficzna...

„Całowali się długo, głęboko i parnie, doprowadzając nawzajem do drżenia. Lecz kiedy zdyszana kobieta, wciąż uwięziona w mocnym objęciu, zaczęła majstrować przy klamrze jego paska, przerwał jej stanowczym chwytem za nadgarstki. – Nie teraz. Jeszcze nie. – Jak to? – Muszę cię przecież jakoś zmotywować, prawda? – Uśmiechnął się szarmancko, mając nadzieję, że dziewczyna nie zacznie protestować mimo...