niewidzialnych

Trudno mi zapisać dane tu doświadczenie czytelnicze. Obcuję z czymś wybitnym, tyle wiem. Nie są ważne „pomysły na opowiadanie”, ważna uroda słów, niemal dźwiękowa i plastyczna, a potem samorodne, kruche piękno przemyśleń, ich niezwykła naturalność, prosta prawda. Chce się być w tych słowach. Chce się brać na siebie tę mimowolną wagę i odkrywczość przemyśleń – autor tak wiele zostawia dla czytelnika,...

Fragment: "Park był pusty. Ci, co tu bywają rankiem, już odeszli, ci, co szukają cienia i chłodu, nie przyszli jeszcze. Natężone gorąco zdawało się wzmagać wśród zupełnej ciszy, a oddalone cykania koników polnych podobne były do lekkiego trzasku niewidzialnych, podsycających żar południa iskier. Naraz usłyszałam za sobą pośpieszny stukot kija. Obejrzałem się. Ku ławce mojej szła drobnym, pospiesznym...

Fragment: "Krytyka estetyczna stała się teraz domeną sentymentalnych panien. Z rozmów z nimi kapłani czystej sztuki zaczerpnąć mogą wiele subtelnych i trafnych uwag i napisać następnie krytykę w takim rodzaju. „Oto treść nowej powieści p. Turgieniewa (streszczenie). Już z tego bladego zarysu widać, jak wiele w niej życia i poezji tchnącej najwspanialszym aromatem świeżości. Ale dopiero przeczytawszy...