minimum

Poezja, która próbuje się w znaczącym milczeniu, oscyluje na granicy zniknięcia. Wiersze zgładzone do minimum jak kamyki rzeźbione przez fale – żeby można poczuć ich właściwy ciężar, na co dzień umniejszany w zalewie gadulstwa. Słowa demonstrujące swoją kruchość, a jednak zdolne udźwignąć najcięższe pytania: o miłość, o wojnę, o życie i śmierć. Książka Julii Szychowiak dociera do środka i zabiera nas...

Tom zbudowany na wielkim O: otwierający, ogarniający, organiczny. Zarazem radykalny w awangardowości, jak i zapraszający poprzez gościnne minimum. Wiersze spracowane, a jednocześnie praktykujące Mironowski model „leżenia-myślenia”, o którym wprawdzie nie śniło się waszym filozofom, ale na pewno dośnili je nasi poeci. W drugi tomie poetyckim Przemysław Suchanecki podejmuje wielopoziomową, epistemologiczno-etyczną...

„Stany zjednoczonych lęków”, czyli jak w kilku słowach przekazać setki skrajnych uczuć i myśli. W krótkiej, wręcz sentencjonalnej formie, narodziły się najgłębsze emocje. Fragment jednego z utworów Haliny Poświatowskiej mówi o tym, że „z tęsknoty pisze się wiersze”. „Stany zjednoczonych lęków” to jedna wielka tęsknota za bezpowrotnie utraconym uczuciem, a przede wszystkim człowiekiem. To rozliczenie...