metaforą

Uhonorowana Literacką Nagrodą Gdynia 2010 książka to poetycka praca żałoby, gdzie mistycyzm miesza się z wulgaryzmem, dojmujący smutek zderza się z brawurową metaforą, a prostota miesza szyki łatwym interpretacjom. Rozpisane na wiersze dochodzenie do zgody na śmierć, nagrodzone zgodą (fiat) na życie, na świat, a nawet „dwa fiaty”.

Byłem ciekaw, jak mi to wytłumaczysz, Miłoszu, jak wyjaśnisz, skąd ten brud za pamięciami? Skąd biegła tamta rzeka, której nie było? I skąd ta łza, co jeszcze nie spłynęła? Widzę i odczytuję. Ale czy miłość należy nawijać do końca? Od końca czy odpoczynku mam szukać tej jesieni? Mów, Miłoszu, tłumacz mi, niewiernemu, niech cofnę kijem wyschły. „Coś za coś” to żaden merkantylizm, to dobra metafora,...

  Charakterystyczną cechą twórczości Arnolda Samsonowicza jest to, że nie zaspokajają go proste rozwiązania. Tu nie można mówić o poezji „na skróty”. Ona rzuca wyzwania, wprowadza niepokój umysłu, nadaje słowom niezwykłe alegoryczne barwy, których znaczenie wydawać by się mogło oczywiste. Autor oddaje Czytelnikowi kolejny tomik, a wraz z nim moc twórczej energii. Wiele z tych utworów stanowi efekt...

道不同,不相為謀 Gdy różne wami kierują zasady, to jedną drogą nie dacie iść rady Aforyzmy, maksymy, przysłowia — zwiemy złotymi myślami. Ta metafora jest trafna: już to, że przetrwały, świadczy o ich trafności i głębi. Na specjalną uwagę zasługują myśli z kultur nam dalekich — a Wschodowi przypisujemy od dawna mądrą tajemniczość. Możemy ją znaleźć i w tej książce. — Jerzy Bralczyk ...