małgorzata m

„LAURA Czemu Kordian tak smutny? Znalazłam dziś rano W imionniku wierszami kartę zapisaną, Poznałam rękę, pióro - o! nie, raczej duszę... Czemu się pan mój schyla? KORDIAN Odmiatam i kruszę Gałązki, ciernie, chwasty spod stóp twoich, pani. - Cierń, co mi zrani rękę, nikogo nie zrani! ...”

„ŻONA Dzisiaj, wczoraj ach! mój ty Boże, i przez cały tydzień, i już od trzech tygodni, od miesiąca słowa nie rzekłeś do mnie i wszyscy, których widzę. mówią mi, że źle wyglądam. MĄŻ Nadeszła godzina nic jej nie odwlecze. Zdaje mi się, owszem, że dobrze wyglądasz. ŻONA Tobie wszystko jedno, bo już nie patrzysz na mnie, odwracasz się, kiedy wchodzę, i zakrywasz oczy, kiedy siedzę blisko....

„GOSPODARZ Pan Dziad z lirą Wernyhora! Wy mnie znany spodziewany, Wy, o którym jeszcze wczora tylko we śnie, tylko w marze jak owi dawni mocarze, Wy na koniu, siwym koniu, poprzed dom mój, z wieścią. WERNYHORA Słowem! GOSPODARZ Wy ze Słowem - Wy ze Słowem! WERNYHORA Ja z Rozkazem. GOSPODARZ Rozkaz-Słowo! - - Dawno serce już gotowo tem wezwaniem piorunowem. ...”

Damsko-męskie zawirowania sprawiają, że główny bohater ucieka z Warszawy do czeskiej Pragi, z którą ma romans od Aksamitnej Rewolucji w 1989 roku. W ironicznej literackiej grze, którą są Praskie święta radości, czyli zasada Don Giovanniego , „złote miasto” staje się sceną, planem filmowym i akuszerką narodzin książki. Kluczem są na nowo odczytana postać Don Giovanniego z głośnej praskiej opery z 1787...