lucas

Bohaterka tej książki nie należy do siebie. Nie ma imienia, prawa do własnego ciała, jej zdanie się nie liczy. Mała dziewczynka zepchnięta na margines spraw dorosłych bywa wciągana w środek rodzinnego dramatu jako narzędzie szantażu czy rekwizyt w teatrze pozorów. Mimo to bohaterka-narratorka opowiada. Odzyskuje podmiotowość dzięki językowi i wyobraźni, które dają napęd doświadczeniu – głównie cierpienia...

"– Odwróć się – nakazuje mu Linda, a Lucas wykonuje polecenie. Przesuwa palcami po jego miękkich i umięśnionych pośladkach. Potem mocno je chwyta i rozsuwa. Gdy nachyla się, żeby go polizać, słyszy, że on wstrzymuje oddech. Zapach jest mocny i ciężki, to mieszanka perfum i Lucasa. Wędruje językiem po jego jądrach, odbycie, aż do dolnej części pleców." Łatwo wczuć się w rolę praktykantki podkochującej...