laura

„LAURA Czemu Kordian tak smutny? Znalazłam dziś rano W imionniku wierszami kartę zapisaną, Poznałam rękę, pióro - o! nie, raczej duszę... Czemu się pan mój schyla? KORDIAN Odmiatam i kruszę Gałązki, ciernie, chwasty spod stóp twoich, pani. - Cierń, co mi zrani rękę, nikogo nie zrani! ...”

Józef S. prowadzi śledztwo we własnej sprawie o kradzież tożsamości. Kim jest: generałem lotnictwa wojskowego, nieznanym kompozytorem czy zwykłym świrem, uciekinierem z domu wariatów? Kto jest sprzątniętą po cichu ofiarą, a kto mordercą? Tropy wiodą do lokalu wyborczego numer 1357. Czy piękna Laura S. jest żoną generała, kochanką kompozytora, a może jeszcze kimś innym? Trup jest, jak zwykle, w szafie....