korytarz

Zbiór opowiadań, w których śmierć nie zostaje przedstawiona z patosem, a z charakterystyczną dla autora swadą i ironią. Odchodzenie bywa tu nieoczekiwane, śmierć można skwitować śmiechem, zarządca cmentarza jawi się jako bardzo osobliwa postać, a zwłoki niekoniecznie muszą zaznać spokoju. Tym samym odchodzenie staje się zaskakująco bliskie życiu – pełnemu dynamiki, wyzwań i niepokoju.

Dwie dziewczyny biegną przez korytarz gimnazjum, trzymając się za ręce. Z czułością dotykają swoich dłoni, ciepło uśmiechają się do siebie. Przyjaciółki? A może to początek miłości, tylko żadna z nich jeszcze nie zdaje sobie z tego sprawy? Obie wiedzą natomiast, że jest w tej ich niezwykle bliskiej relacji coś niewłaściwego, zakazanego, coś, co lepiej ukrywać przed światem… Dwadzieścia lat...