dziwny los

Fragment: "Żadnemu ze współczesnych pisarzy rosyjskich nie przypadł w udziale pracy literackiej tak dziwny los jak Ostrowskiemu. Jego pierwszy utwór („Obraz szczęścia rodzinnego) przeszedł całkiem niepostrzeżenie i w prasie nie napisano o nim ani słowa, aby pochwalić lub zganić autora. Po trzech latach pojawił się drugi utwór Ostrowskiego: „Swoi ludzie — dogadamy się; wszyscy powitali autora jako debiutanta...

Eline mieszka na mokradłach rozlewiska Missisipi, gdzie, dzięki babci, może z rodzicami zajmować się końmi. Dziewczyna ma prawie wszystko, co byłoby jej potrzebne do szczęścia, jest pochłonięta swoją pasją i chodzeniem do szkoły ze swoją przyjaciółką, która, jak się okazuje, skrywa więcej przed Eline, niż chciałaby przyznać. Dziewczyna odkąd pamięta, nigdy nie wierzyła w duchy, bogów, końce świata...