dziewczynki

Monolog kobiety, która wraca w okolice Tarnowskich Gór, gdzie w Reptach Śląskich, w dolinie rzeki Dramy spędzała niegdyś wolny czas. Wiezie ze sobą córkę, której pojawienie się na świecie wywołało serię komplikacji. Dowiadujemy się o trudnych okolicznościach porodu, o relacjach kobiety z ojcem dziewczynki, o stosunkach z teściową. Cel powrotu nad rzekę staje się coraz bardziej tajemniczy.

- Ja was znam! — krzyczy Cruella w todze, jak pieszczotliwie określa sędzie sądów rodzinnych nasz autor, do jednego z bohaterów niniejszej opowieści. — Sama się rozwodziłam! Ten jej okrzyk wojenny jest zarazem wyznaniem kobiety, kobietki, dziewczynki wprost, której cała wiedza prawnicza i takież doświadczenie, lata studiów, na które tak się lubi powoływać pokazując swój dyplom i aplikację, funkcja,...